پاک کن ها

✔️ پاک کن ها در دید اول کتابی است پلیسی با فرمولها و روش های سنتی آن. گروهی توطئه می کنند، قتلهایی صورت می گیرد، فرستاده ویژه ای مامور رسیدگی به آنها و پرس و جو از شهود و بازدید از محل قتل می شود. ولی این قالب بهانه ای بیش نیست و اهمیت در صورت عاریه ای آن نیست بلکه در ساختارش هست که همچون اجزای یک ساعت در هماهنگی باهم متحول می شوند. عوامل وصفی چندین بار در آن تکرار می شود و هر بار از دیدی متفاوت. داستان ابعاد خاصی ندارد تا بتواند اشکال گوناگون یک واقعیت را در زمانها و از دید افراد متفاوت به خود بگیرد. فضا از هم تفکیک می شود. ابعاد هندسی اش را به نحوی ساختگی اطمینان بخش از دست می دهد. زمان در سردرگمی گذشته، حال و آینده مستحیل است.
داستان در شهری ساحلی روی می دهد پر از آبراه و پلهای متحرک. نه نامی دارد و نه جایی خاص. کوچه ها و خیابانها حلزونی وار دور خود می چرخند و اغلب به همانجایی ختم می شوند که آغاز شده اند. از شخصیتها جز اسم و مشخصات ظاهری بسیار اندک، چیز دیگری نمی دانیم؛ به همان شکلی که از رهگذران توی یک کوچه و خیابان نمی توانیم شناختی داشته باشیم. نویسنده چشم اندازها، اشخاص و حوادث را بدون هیچ توضیح و تفسیری به خواننده نشان می دهد و تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری از آنها را به عهده خود او می گذارد. نویسنده در رمان نو برخلاف رمان سنتی هیچ نقشی در داستان ندارد.